|
26.02.2009 | Renault Clio I 16V używane.
|
Eksploatowane w ekstremalnych warunkach rajdowych egzemplarze Clio 16V oczywiście nie są godne polecenia. Co innego
auta "cywilne", jeśli nie przeszły poważnych wypadków (niestety takie trafiają się sporadycznie). Rzadko, ale
można spotkać samochody kupione w krajowej sieci Renault.
Clio było pierwszym samochodem francuskiej marki, w którym zrezygnowano z tradycyjnego oznaczania kolejnych modeli liczbami. Jako pierwsze miało też prezentować inną trwałość i jakość wykonania zrywającą z niechlubną tradycją Renault.
Model pojawił się na rynku w 1990 roku i od razu zdobył liczne grono zwolenników. Przypadł także do gustu dziennikarzom wybierającym samochód roku - małe Renault zdobyto prestiżowy tytuł "Car of the Year 1991". Spory wpływ na sukces miała niewątpliwie duża, jak na auto segmentu B, ilość miejsca wewnątrz.
W latach 90. Clio zdecydowanie wyprzedzało rywali, bliżej było mu do aut kompaktowych. Dziś nieduże Renault jest nieco ciaśniejsze od najnowszych konstrukcji innych marek. Zalety karoserii przejął usportowiony model 16V - w przeciwieństwie do wielu ciasnych coupe gwarantuje przyzwoite warunki jazdy.
Modele pierwszej serii (1990-1994) były często krytykowane za niewygodne siedzenia niezapewniające wystarczającego podtrzymywania ciała na zakrętach. Tego problemu nie ma w wersji 16V, z montowanymi seryjnie sportowymi fotelami. Nie można także narzekać na wyposażenie - w aucie znalazły się m.in. elektrycznie opuszczane szyby, centralne ryglowanie zamków, wspomaganie układu kierowniczego, a nawet wskaźnik temperatury zewnętrznej. Wiele egzemplarzy ma też występujący opcjonalnie ABS. Większe luksusy mieli już tylko nabywcy odmiany Baccara, ze skórzaną tapicerką i klimatyzacją. Coś za coś - w Baccarze nie było trzech dodatkowych wskaźników, które są standardem w 16V i później w Williamsie - poziomu, temperatury i ciśnienia oleju.
Niestety awaria któregoś z dodatkowych wskaźników modelu 16V sprawia problemy nawet autoryzowanym warsztatom, które tłumaczą się brakiem dokumentacji. Podobne utrudnienia spotkać mogą właściciela przy innych typowych tylko dla tej wersji usterkach.
Utwardzone w porównaniu z innymi modelami zawieszenie Clio 16V sprawia, że auto doskonale trzyma się drogi, choć oczywiście odbyło się to kosztem zmniejszonego komfortu.
Do mocnych stron Clio z pewnością należą osiągi - przynajmniej w wersjach RSi, Williams i 16V. Ten ostatni samochód, produkowany wyłącznie w trzy-drzwiowej wersji nadwozia, przyspiesza od 0 do 100 km/h w jeszcze dziś imponującym czasie 8 sekund i w razie potrzeby może rozpędzić się do 208 km/h. Zużycie paliwa pozostaje przy tym na możliwym do zaakceptowania poziomie. W mieście nie powinno przekraczać 10-11 litrów benzyny na 100 km, na trasie spada do 8-9 litrów. Silniki 1.8 są często krytykowane za nadmierne zużycie oleju - niestety, ta usterka ujawnia się dopiero przy dłuższej eksploatacji.
Clio pierwszej generacji - choć na rynku trafiają się egzemplarze z 1991, a nawet 1990 roku - właściwie nie zna problemu korozji. Nieliczne ogniska zdarzają się jedynie na progach i tylnych błotnikach, chętnie koroduje za to układ wydechowy. Jeszcze lepiej pod tym względem wyglądają egzemplarze wyprodukowane po 1994 roku. Problemy zdarzają się także
z układem elektrycznym, awariom może ulegać rozrusznik, alternator i system wtrysku paliwa. Warto nieco wcześniej, niż przewiduje to instrukcja, wymienić pasek rozrządu - dość często zdarzają się przypadki zerwania przed wyznaczonym przez producenta przebiegiem 120 tys. km. Nawet autoryzowane warsztaty Renault zalecają wymieniać go już po 80 tys. km.
Najmocniejszym punktem Clio nie jest z pewnością trwałość uszczelek. Bardzo często zdarzają się wycieki spod pokrywy zaworów i miski olejowej, droższa jest awaria uszczelki pod głowicą.
Na podstawie tekstu: (AŚ 43/2001)
Poniżej kilka zdjęć, tapet na pulpit samochodu Renault Clio I 16V.
|
